Ieder zijn glans Wind waait hoofden leeg geeft stemmen geen kans verstrooit alles wat zij kreeg neemt van ieder zijn glans en verwachtte dat het zweeg seconden heeft het misschien geduurd toen heeft het zich leeg geschreeuwd want het zag alles bestuurd zelfs wat zijn gevoel zei was al voorbij toen liep het tegen zijn spiegel aan en schrok tot scherven voorzag het zijn sterven of hield dat het aan het in zijn baan? En weer één keer gezien alles bekeken ogen zijn de ramen van de ziel het is misschien omgekeerd door de spiegel?